ROLA I MIEJSCE MBST® W PROCEDURZE POSTĘPOWANIA TERAPEŁTYCZNEGO W BÓLACH KRĘGOSŁUPA BEZ OBJAWÓW KORZENIOWYCH Z OBJAWAMI KORZENIOWYMI I SPONDYLOARTROZIE.ROLA I MIEJSCE MBST® W PROCEDURZE POSTĘPOWANIA TERAPEŁTYCZNEGO W BÓLACH KRĘGOSŁUPA BEZ OBJAWÓW KORZENIOWYCH Z OBJAWAMI KORZENIOWYMI I SPONDYLOARTROZIE.

Wstęp

Ból kręgosłupa, jego lokalizacja, promieniowanie w kierunku kończyn, mają swoje uzasadnienie w zmianach strukturalnych kręgosłupa w obrębie dysków, więzadeł, stawów międzykręgowych i korzeni. Jądro miażdżyste, które nie ma własnych naczyń i unerwienia jest immunologicznie ciałem obcym. Otoczone jest pierścieniem włóknistym, składającym się z kilkudziesięciu warstw. Pierścień włóknisty w przeciwieństwie do jądra miażdżystego jest bardzo bogato unerwiony i unaczyniony.
W pierwszym etapie dyskopatii pacjent zgłasza bóle rozlane wokół chorego odcinka kręgosłupa, które nasilają się w pozycjach statycznych / dłuższym staniu, siedzeniu, pozycjach niefizjologicznych /, podczas rozruchu. Przyczyną tego bólu jest uszkodzenie pierścienia włóknistego, co powoduje kontakt jądra miażdżystego z krwią. To połączenie powoduje szereg reakcji immunologicznych. W badaniu Rezonansu Magnetycznego / MRI / magnetic resonance imaging / widzimy dehydratację dysku i wypełnienie wklęsłej tylnej powierzchni.
W drugim etapie choroby dyskowej dochodzi do uszkodzenia większej ilości warstw pierścienia włóknistego co powoduje zwiększenie jego dehydratacji i zwiększenie uwypuklenia, narastanie objawów immunologicznych i większy ból. Na tym etapie choroby dyskowej pacjent jest w stawnie pokazać bolesny punkt i zgłasza większy ból, który ogranicza jego czynności codzienne.
Uszkodzenie większej ilości warstw pierścienia włóknistego, powoduje narastanie wypukliny dysku. Narastająca wypuklina powoduje zwężenie kanału kręgowego i korzeniowego zmniejszając przestrzeń płynową i uciska na korzeń. Pacjent zgłasza promieniowanie bólu do jednej lub obu kończyn górnych przy uszkodzeniu dysków w odcinku szyjnym, neuralgię międzyżebrową, przy uszkodzeniu dysków piersiowych, promieniowanie do kończyn dolnych przy uszkodzeniu dysków odcinka lędźwiowego. Jest to trzeci i ostatni etap choroby dyskowej, który często wymaga leczenia operacyjnego. W badaniu MRI widać dużą wypuklinę, która redukuje w znacznym stopniu przestrzeń płynową, zwęża kanał kręgowy i korzeniowy. W tym ostatnim etapie choroby dyskowej, jeżeli nie ma ubytków neurologicznych w kończynach kwalifikujemy pacjenta do leczenia zachowawczego. Przy całkowitym przerwaniu pierścienia i ubytkach neurologicznych również kwalifikuję pacjenta do leczenia operacyjnego.
Spondyloartroza powstaje w wyniku długotrwałej choroby dyskowej. W badaniu MRI widzimy całkowitą dehydratację dysku / czarny dysk /, redukcję przestrzeni międzytrzonowej, duże zwężenie kanału kręgowego i korzeniowego, stłuszczenie trzonu kręgu oraz zmiany wytwórcze, które także występują na poziomie stawów międzykręgowych. Pacjent zgłasza ból, który budzi w nocy, ból rozruchowy poranny, w trakcie długotrwałych pozycji statycznych, ból, który, ogranicza czynności codzienne i powoduje znaczne ograniczenie zakresu ruchu w obrębia kręgosłupa.

Cel badania

Celem pracy jest pokazanie miejsca terapii MBST® i jej wpływu na końcowy efekt leczenia na poszczególnych etapach choroby dyskowej bez objawów korzeniowych, z objawami korzeniowymi i w spondyloartrozie.
W naszej procedurze zabiegami MBST® rozpoczynamy leczenie bólu kręgosłupa.  Łączymy zabiegi MBST® z terapią manualną i nauką ćwiczeń, które pacjent wykonuje codziennie w domu, aby utrzymać dobry efekty leczenia. Traktuję tę terapię jako pobudzenie procesów naprawczych na poziomie komórkowym w celu regresu zmian zwyrodnieniowych, lepszego uwodnienia dysków i przyśpieszenia procesów naprawczych pierścienia włóknistego. Ponowne odizolowanie jądra miażdżystego od krwioobiegu, spowoduje przerwanie reakcji immunologicznych i zmniejszenie lub ustąpienie bólu.
W zaawansowanych zmianach w dyskach i spondyloartrozie łączę w/w fizjoterapię z implantacją DiscoGel® w uszkodzone dyski, nadtwardówkowym podaniem autologicznej surowicy w metodzie GOLDIC®, podaniem kolagenu MD Neural® w stawy międzykręgowe unerwienie sinuwertebralne, blokadami korzeniowymi (okołootworowe i sinuwertebralne) z 6,3 mg/ml Diphropose i 1% Lignocainum.

Metoda

Pacjenci w pierwszym etapie choroby dyskowej, zaczynali od MBST®, terapii manualnej i nauki ćwiczeń do domu. Terapię MBST® / program na dyski / stosuję w celu pobudzenia naturalnych procesów naprawy uszkodzonego pierścienia włóknistego, zatrzymania procesów immunologicznych i zwiększenia uwodnienia jądra miażdżystego.
Zabiegi MBST® łączymy zawsze z terapią manualną, aby zwiększyć ruchomość kręgosłupa i odciążyć uszkodzone dyski i korzenie oraz nauką ćwiczeń jakie pacjent ma wykonywać w domu, aby utrzymać dobrą ruchomość kręgosłupa i stabilizację dynamiczną. Na każdej kontroli sprawdzam znajomość ćwiczeń, przypominam i poprawiam błędy. Efekt leczenia u pacjentów systematycznie ćwiczących w domu jest znacznie lepszy. Po roku od terapii wykonuję kontrolne MRI w celu oceny efektu leczenia.
U pacjentów w drugim etapie choroby dyskowej, łączyłem MBST®, terapię manualną z implantacją DiscoGel®. W uszkodzone dyski, podajemy DiscoGel® w celu wygojenia pierścienia włóknistego, przerwania objawów immunologicznych, zmniejszenia wypukliny i poprawy uwodnienia dysku. Podawanie DiscoGel® wykonujemy na Sali Operacyjnej pod kontrolą aparatu RTG TV. Po podaniu preparatu pacjent przez 3 godziny leży na sali operacyjnej. Do domu jedzie w pozycji leżącej.
Pierwsze 2 tygodnie pacjent przebywa w domu, może chodzić, leżeć, do minimum musi ograniczyć siadanie. Po 2 tygodniach od podania DiscoGel® kontrolujemy pacjenta. Jeżeli dolegliwości bólowe związane z podaniem DiscoGel® ustąpiły, pacjent może do 1,5 godziny jednorazowo siedzieć, jeździć samochodem. Jeszcze obowiązuje oszczędny tryb życia na następne 2 tygodnie. Pacjent zaczyna ćwiczenia w domu, których został nauczony.
Po 4 tygodniach od podania DiscoGel ®po kontroli pacjent kwalifikowany jest na terapię manualną, jeżeli utrzymuje się ograniczenie zakresu ruchu w obrębie kręgosłupa lub wraca do poprzedniego stylu życia i aktywności ruchowej. Kontynuuje ćwiczenia w domu. Po roku czasu wykonujemy kontrolny MRI w celu obiektywnej oceny poprawy zmian strukturalnych w obrębie dysków.
U pacjentów w trzecim etapie choroby dyskowej z objawami korzeniowymi w trakcie w/w procedur medycznych dodatkowo wykonujemy blokady korzeniowe okołootworowe pod kontrolą USG lub RTG TV z 6,3 mg/ml Diprophos i 0,5% – 1% Lignocainum. Przy silnym torze korzeniowym bez ubytków neurologicznych blokadę wykonujemy na samym początku i czekamy kilka dni. Przy znacznym zmniejszeniu lub ustąpieniu objawów korzeniowych zaczynamy terapię. Jeżeli po wykonaniu jednej lub dwóch blokad objawy korzeniowe nie ulegają zmianie, pacjent kwalifikowany jest do endoskopowego odbarczenia korzenia. Po 2-3 tygodniach od operacji wykonujemy fizjoterapię: MBST® z terapią manualną i nauką ćwiczeń.
Do pacjentów ze spondyloartrozą podchodzimy bardzo indywidualnie. Kierujemy się objawami klinicznymi oraz obrazem MRI. U pacjentów z bólem rozruchowym, dużym ograniczeniem ruchu, stłuszczeniem trzonów kręgowych w obrazie MRI, wykonujemy MBST na metabolizm kostny. U pacjentów ze zmianami strukturalno-dysfunkcyjnymi, znacznego stopnia neuralgią sinuwertebralną, niewielkimi stłuszczeniem zwyrodnieniowym trzonów kręgowych, wykonujemy MBST® na tkankę nerwową a w drugiej kolejności na metabolizm kostny. Terapię MBST zawsze łączymy z terapią manualną i nauką ćwiczeń.

Materiał

Ocenie poddano 100 pacjentów od 18 do 86 roku życia w tym 58 kobiet i 42 mężczyzn z bólem przewlekłym kręgosłupa. W celu ujednolicenia i zwiększenia reprezentatywności, pacjentów podzielono na trzy grupy kliniczne. Pierwsza grupa pacjentów z bólami kręgosłupa bez objawów korzeniowych, która była najbardziej liczna. Druga grupa pacjentów z objawami korzeniowymi, bez ubytków neurologicznych. Trzecia grupa pacjentów ze spondyloartrozą. Grupy utworzono na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego i badania rezonansem magnetycznym (MRI).

Przebieg badań

W I grupie pacjentów zastosowano MBST, terapię manualną i naukę ćwiczeń. W drugim etapie implantowano DiscoGel® u pacjentów z dehydratacją dysku i wypukliną.
W II grupie pacjentów zastosowano blokadę korzeniową w celu ustąpienia objawów korzeniowych. W drugim etapie MBST i terapię manualną. W trzecim etapie implantowano DiscoGel® w uszkodzone dyski.
W III grupie pacjentów ze spondyloartrozą stosowano na początku MBST®, terapię manualną i naukę ćwiczeń. Przy utrzymywaniu się bólu, wykonywano blokady sinuwertebralne z Diprophosu/Lignocainy lub nadtwardówkowo podawano GOLDIC® oraz Kolagen MD Neural® w stawy międzykręgowe.

Wyniki badań

Pacjentów oceniano w skali VAS i Skali funkcjonalnej według Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.

W I grupie pacjentów:

• Intensywność bólu: ból silny o stałym natężeniu i okresowo ustępujący. Po MBST®, terapii manualnej i nauce ćwiczeń, u części pacjentów podanie DiscoGel® – w uszkodzone dyski. Ból obniżył się do poziomu bólu słabego, samoistnie ustępującego.
• Przed terapią pacjenci mogli podnosić jedynie bardzo lekkie przedmioty lub przedmioty niezbyt ciężkie, ułożone w dogodny sposób. Po terapii pacjenci mogli podnosić ciężkie przedmioty w dogodnym ułożeniu lub z podłogi.
• Przed terapią ból nie pozwolił siedzieć pacjentom dłużej jak do dziesięciu minut, pół godziny lub w ogóle. Po terapii mogli siedzieć tak długo jak chcą, bez bólu.
• Pacjenci przed terapią przesypiali ½ lub ¼ nocy. Po zakończeniu leczenia, leżąc w łóżku pacjenci nie odczuwali bólu i spali całą noc.
• Przed rozpoczęciem terapii ból ograniczał wszelkie sposoby podróżowania lub uniemożliwiał podróżowanie. Po terapii pacjenci nie odczuwali bólu podczas jazdy.
• Wykonywanie czynności pielęgnacyjnych / mycie, ubieranie, rozbieranie itp.) nasilało ból co zmuszało pacjentów do zmiany sposobu wykonywania tych czynności lub pacjenci wymagali pomocy przy niektórych czynnościach. Po terapii pacjenci nie muszą zmieniać sposobu wykonywania czynności codziennych z powodu bólu.
• Przed terapią ból uniemożliwiał pacjentom chodzenie powyżej 400 – 800 m, po terapii ból nie ograniczał pokonywania dowolnego dystansu.
• Ból ograniczał stanie pacjentom do 10 minut, pół godziny z powodu narastania natężenia bólu. Po leczeniu ból nie ograniczał stania.
• Przed leczeniem całe życie towarzyskie ograniczało się do bardzo rzadkiego wychodzenia z domu lub ograniczało się do spotkań w domu.Po terapii życie towarzyskie stało się normalne i nie powoduje bólu.

Przed terapią ból szybko się wzmagał, po leczeniu ból ustąpił lub niewielki odczuwany ból przez pacjentów szybko słabnie. Pacjentów oceniano w skali VAS i Skali funkcjonalnej według Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.

W skali VAS:

• od 3 do 6 miesiącach uzyskano obniżenie bólu w trakcie czynności codziennych z 7 do 0;
• od 6 do 12 miesięcy obserwacji, ból utrzymywał się na poziomie 0
• od 12 do 18 miesięcy ból utrzymał się na poziomie 1 Niewielki ból towarzyszył w trakcie różnych czynności codziennych, ale ich nie ograniczał.

Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.
Przed leczeniem: umiarkowany, średni /15 – 24 pkt.
Od 3 do 18 miesięcy Pacjent może poradzić sobie ze wszystkimi czynnościami życiowymi. Nie jest wskazane żadne leczenie poza poradami dotyczącymi podnoszenia, siedzenia i ćwiczeń / 0 – 4 pkt. /.•
W II grupie pacjentów:

• Intensywność bólu: ból silny o stałym natężeniu i okresowo ustępujący przy odpowiednim ułożeniu.  Po blokadzie korzeniowej, MBST®, terapii manualnej i nauce ćwiczeń, u części pacjentów podanie DiscoGel® – w uszkodzone dyski. Ból obniżył się do poziomu bólu słabego, samoistnie ustępującego.
• Przed terapią pacjenci mogli podnosić jedynie bardzo lekkie przedmioty. Po terapii pacjenci mogli podnosić ciężkie przedmioty w dogodnym ułożeniu.
• Przed terapią ból nie pozwolił siedzieć pacjentom dłużej jak do dziesięciu minut lub w ogóle. Po terapii mogli siedzieć tak długo jak chcą, bez bólu.
• Pacjenci przed terapią przesypiali ¼ nocy. Po zakończeniu leczenia, leżąc w łóżku pacjenci nie odczuwali bólu i spali całą noc.
• Przed rozpoczęciem terapii ból uniemożliwiał podróżowanie. Po terapii pacjenci nie odczuwali bólu podczas jazdy lub odczuwali pewien ból podczas podróży, ale ból nie wzmagał się podczas typowych form podróżowania.
• Wykonywanie czynności pielęgnacyjnych / mycie, ubieranie, rozbieranie itp. / nasilały ból co wymagało pomocy przy niektórych czynnościach. Po terapii pacjenci nie muszą zmieniać sposobu wykonywania czynności codziennych z powodu bólu lub odczuwają lekki ból, który nie wymaga zmiany sposobu mycia czy ubierania.
• Przed terapią ból uniemożliwiał pacjentom chodzenie na odległość powyżej 400 m, po terapii ból nie ograniczał pokonywania dowolnego dystansu.
• Ból ograniczał stanie pacjentom do 10 minut, z powodu narastania natężenia bólu. Po leczeniu ból nie ograniczał stania lub pojawiał się niewielki ból, który nie ograniczał stania.

Przed leczeniem całe życie t Pacjentów oceniano w skali VAS i Skali funkcjonalnej według Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.

W skali VAS:

• po 3 i 6 miesiącach uzyskano obniżenie bólu w trakcie czynności codziennych z 7 do 0
• po 12 miesiącach obserwacji, ból utrzymywał się na poziomie 1• po 12 miesiącach do 18 ból utrzymał się na poziomie 1

Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale po 6, 12 i 18 miesiącach.
Przed leczeniem: Severe disability / poważny ciężki /   25 – 34 pkt.

Od 3 do 18 miesięcy Pacjent może poradzić sobie ze wszystkimi czynnościami życiowymi. Nie jest wskazane żadne leczenie poza poradami dotyczącymi podnoszenia, siedzenia i ćwiczeń / 0 – 4 pkt. /.

W III grupie pacjentów:

• Intensywność bólu: ból silny o stałym natężeniu i okresowo ustępujący. Po MBST®, terapii manualnej i nauce ćwiczeń, blokadach sinuwertebralnychu, kriolezji, ból obniżył się do poziomu bólu słabego, samoistnie ustępującego.
• Przed terapią pacjenci mogli podnosić jedynie bardzo lekkie przedmioty lub przedmioty niezbyt ciężkie, ułożone w dogodny sposób. Po terapii pacjenci mogli podnosić ciężkie przedmioty w dogodnym ułożeniu.
• Przed terapią ból nie pozwolił siedzieć pacjentom dłużej jak jedną godzinę. Po terapii mogli siedzieć tak długo jak chcieli, bez bólu.
• Pacjenci przed terapią przesypiali ½ nocy, budzili się w trakcie zmiany pozycji lub ból budził ich w nocy. Po zakończeniu leczenia, leżąc w łóżku pacjenci nie odczuwali bólu i spali całą noc, sporadycznie ból budził ich w nocy.
• Przed rozpoczęciem terapii ból ograniczał wszelkie sposoby podróżowania lub uniemożliwiał podróżowanie. Po terapii pacjenci nie odczuwali bólu podczas jazdy lub odczuwali pewien ból, ale żadna z form podróżowania nie wzmagała bólu.
• Czynności pielęgnacyjne / mycie, ubieranie, rozbieranie itp. / nasilały ból co zmuszało pacjentów do zmiany sposobu wykonywania tych czynności lub pacjenci wymagali pomocy przy niektórych czynnościach. Po terapii pacjenci nie muszą zmieniać sposobu wykonywania czynności codziennych z powodu bólu, mimo występowania okresowo niewielkiego bólu
• Przed terapią ból uniemożliwiał pacjentom chodzenie powyżej 400 – 800 m, po terapii ból nie ograniczał pokonywania dowolnego dystansu.
• Ból ograniczał stanie pacjentom do 10 minut, pół godziny z powodu narastania natężenia bólu. Po leczeniu ból nie ograniczał stania. U niektórych pacjentów występował niewielki ból, ale nie narastał.
• Przed leczeniem całe życie towarzyskie ograniczało się do bardzo rzadkiego wychodzenia z domu lub ograniczało się do spotkań w domu. Po terapii życie towarzyskie stało się normalne i nie powoduje bólu. Przed terapią ból szybko się wzmagał, po leczeniu ból ustąpił lub niewielki odczuwany ból przez pacjentów szybko słabnie. Pacjentów oceniano w skali VAS i Skali funkcjonalnej według Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.

W skali VAS:

• od 3 do 6 miesiącach uzyskano obniżenie bólu w trakcie czynności codziennych z 7 do 1
• od 6 do 12 miesięcy obserwacji, ból utrzymywał się na poziomie 1,5
• od 12 do 18 miesięcy ból utrzymał się na poziomie 1,5 Niewielki ból towarzyszył w trakcie różnych czynności codziennych, ale ich nie ograniczał.

Kwestinariusza Revised Oswestry Low Back Pain Disability Scale, po 6, 12 i 18 miesiącach.
Przed leczeniem:  Severe disability / poważny ciężki /   25 – 34 pkt.

Od 3 do 12miesięcy Pacjent może poradzić sobie ze wszystkimi czynnościami życiowymi. Nie jest wskazane żadne leczenie poza poradami dotyczącymi podnoszenia, siedzenia i ćwiczeń / 0 – 4 pkt. /.

Daniel Kozyra

Wszystkie treści materiały oraz elementy umieszczone w tej prezentacji są własnością jej autora.Wszystkie treści materiały oraz elementy umieszczone w tej prezentacji są chronione prawem autorskim.
Całość tej prezentacji jest własnością jej autora i jest utworem w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 90, poz. 631 ze zm.) oraz odpowiednich przepisów prawa europejskiego i międzynarodowego.Żadna jej część nie może być rozpowszechniana lub kopiowana w jakikolwiek sposób (elektroniczny, mechaniczny lub inny) bez pisemnej zgody autora niniejszej prezentacji.

Warte szczególnej uwagi: