Wydłużanie kości przy użyciu dynamicznego gwoździa śródszpikowego
Procedura wydłużania kości kończyn dolnych przy użyciu dynamicznego gwoździa śródszpikowego:
Kwalifikacje do operacji
- wydłużanie kończyn z powodu nierówności,
- wydłużanie kończyn w celach estetycznych
Pierwsza wizyta
Na pierwszej wizycie lekarz na podstawie wywiadu i badania podmiotowego kwalifikuje pacjenta do zabiegu wydłużania kończyny lub kończyn, omawia z pacjentem poszczególne etapy leczenia: operację, okres pooperacyjny, okres wydłużania kończyny, okres przebudowy regeneratu i usunięcia gwoździa.
Po zakwalifikowaniu lekarz zleca RTG całych kończyn AP i bok
Na podstawie zdjęcia RTG lekarz określa szerokość gwoździa i jego długość, miejsce osteotomii w celu zachowania osi wydłużonej kości, i równomiernego rozłożenia obciążenia elektromagnetycznego mechanizmu wydłużającego gwoździa a co za tym idzie kości udowej.
Operacja
Po omówieniu przebiegu operacji i rozmowie z anestezjologiem, pacjent przechodzi na salę operacyjną. Po podaniu znieczulenia (PP / podpajęczynówkowym / i sedacji /), w trakcie operacji pacjent śpi pod wpływem leków anestezjologicznych bez intubacji.
Zabieg polega na dekortykacji kości udowej lub piszczelowej (przecięcie korówki kości z zachowaniem ciągłości szpikowej). Wprowadzeniu gwoździa sródszpikowego od strony dołu międzykrętarzowego lub dołu między kłykciowego w kości udowej lub do kości piszczelowej przez więzadło rzepki nad guzowatością kości piszczelowej. Gwóźdź śródszpikowy blokujemy śrubami statycznymi. Programujemy komputer ustalając zakres wydłużenia dziennego i ostatecznego, jeżeli istnieje taka potrzeba także korekcji osi kości udowej lub piszczelowej.
Po operacji pacjent nie ma bólu ze względu na znieczulenie PP a ból, który pojawia się po kilku godzinach, ustępuje po lekach p/bólowych. Na drugi dzień po operacji pacjent zostaje wypisany i o kulach łokciowych wraca do domu.
Pacjent porusza się o kulach łokciowych w okresie wydłużania, bez kul w okresie przebudowy regeneratu.
Okres pooperacyjny
Pierwsza kontrola pooperacyjna jest po 4 dniach w celu zmiany opatrunku w warunkach aseptycznych, druga po 8 dniach, trzecia po 12 dniach. Trzecia wizyta jest połączona z nauką obsługi konsoli, która służy do wydłużania. Jest to pierwszy etap wydłużania kończyny/kończyn.
Okres wydłużania kończyny
Zależy od długości docelowego wydłużenia / od 3 cm do 8 cm / oraz jakości regeneratu i jego ukrwienia, które lekarz kontroluje na podstawie badania USG i RTG, na kolejnych wizytach co 7 dni. Kiedy regenerat ma ubytki brzeżne i słabsze ukrwienie lekarz wstrzymuje wydłużanie do 7 dni.
W tym okresie pacjent chodzi o kulach, wykonuje w domu ćwiczenia izometryczne i izotoniczne oraz rozciągające mięśnie o narastającym napięciu w trakcie wydłużania. Po osiągnięciu zaplanowanej długości, lekarz zleca RTG kończyn dolnych i kręgosłupa w pozycji stojącej, ponieważ w końcowej ocenie ważna jest osiągnięta długość kończyn i prosty kręgosłup. Przy prawidłowym ustawieniu kręgosłupa kończy się okres wydłużania i zaczyna okres przebudowy regeneratu /
Okres przebudowy regeneratu
Kontrolne wizyty odbywają się co miesiąc i trwają do kilku miesięcy do czasu kostnej przebudowy regeneratu. W badaniu RTG widzimy brzeżny ubytek kostny na ¼ obwodu i zacieranie granicy między kością a regeneratem. Na tym etapie lekarz zaleca odstawienie kuli i następuje kontynuacja usprawniania.
Okres usunięcia gwoździa do 24 miesięcy od założenia.
W RTG pełna przebudowa regeneratu
Po usunięciu gwoździa pacjent nie ma żadnych ograniczeń z aktywnością sportową i codzienną.
Zalety metody wydłużania metodą śródszpikową
Metoda wydłużenia śródszpikowego jest bardzo prosta i wygodna dla pacjenta, gdyż obsługa konsoli komputera jest bardzo prosta i polega na używaniu dwóch przycisków, a komputer nie pozwala na jakiekolwiek pomyłki pacjenta. Pacjent ma duży komfort, ponieważ aparat umiejscowiony jest w kości, żadne elementy nie wystają na zewnątrz co ułatwia codzienne funkcjonowanie. Aparat może zostać na stałe w kości, nie trzeba go wyjmować. Tego typu wydłużanie minimalizuje możliwość powikłań.
Wydłużanie kończyn dolnych dynamicznym gwoździem śródczaszkowym jest znacznie bezpieczniejsze i obarczone znacznie mniejszymi powikłaniami niż wydłużanie aparatem dynamicznym zewnętrznym. Najczęstszym powikłaniem przy zastosowaniu aparatu zewnętrznego jest zapalenie tkanek miękkich wokół grotów które tkwią w kości i wystają na zewnątrz, powodują zapalenie tkanek miękkich wokół grotów, a w konsekwencji osteolizę i destabilizację, co doprowadza do zaburzenia osi kości, którą wydłużamy. Taka sytuacja wymaga założenia statycznego gwoździa śródszpikowego, aby zabezpieczyć przebudowę regeneratu w poprawnym ustawieniu. W doświadczeniu klinicznym taką dodatkową procedurę stosuję się u 50 procentach pacjentów. U każdego z tych pacjentów uzyskaliśmy prawidłową przebudowę regeneratu. Takie zdarzenia nie wystąpiły przy zastosowaniu dynamicznych gwoździ śródszpikowych, z uwagi na fakt, że gwóźdź blokowany jest w kości i żaden element nie wystaje na zewnątrz, a skóra stanowi dostateczną barierę dla bakterii znajdujących się na skórze (bakterie saprofityczne które mamy na skórze, a które wywołują zapalenie tkanek miękkich, jeżeli dostaną się do wewnątrz, przez uszkodzoną skórę).
Z uwagi na możliwość wystąpienia powyższych powikłań, zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest wydłużanie kości długich dynamicznym gwoździem śródszpikowym, dodatkowo pole elektromagnetyczne które stosujemy przy wydłużaniu, przyśpiesza przebudowę kostną, dlatego w krótszym czasie uzyskujemy pełną przebudowę regeneratu, w porównaniu z zastosowaniem aparatu zewnętrznego. Postępowanie po operacji, w czasie wydłużania i przebudowy regeneratu w przypadku zastosowania dynamicznych gwoździ śródszpikowym jest znacznie łatwiejsze, a procedura minimalizuje możliwość wystąpienia powikłań w trakcie długiego procesu leczenia.