Leczenie operacyjne

Operacja stopy

• wady wrodzone (końsko – szpotawa, płasko – koślawa, wydrążona, rozpłaszczona, paluch koślawy, przywiedzenie przodostopia, stopa serpentynowa, stopa piętowa, wrodzony zrost kości stępu, dodatkowa kość łódkowata, syndaktylia, polidaktylia, makrodaktylia),
• deformacje pourazowe,
• deformacje pozapalne,
• deformacje neurogenne (mózgowe porażenie dziecięce, przepuklina oponowo – rdzeniowa, polineuropatie).

Rekonstrukcja wrodzonych deformacji stóp u dzieci (rekonstrukcja stóp porażennych).

Wymagają odmiennej taktyki postępowania jak stopy pierwotnie strukturalne, gdyż przyczyną zaburzeń funkcji i w konsekwencji deformacji strukturalnych jest pierwotne zaburzenie bilansu mięśniowego wokół stawów w wyniku  uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, który powoduje zaburzenie działania ośrodków rdzeniowych ruchu, powodując  nadmierną reakcję na rozciąganie, wzmożone napięcie spoczynkowe mięśni a w konsekwencji zaburzenie bilansu mięśniowego.

W stopach porażennych na początku oceniamy zaburzenie bilansu mięśniowego, patologiczną kompensację ruch a na samym końcu wtórne zmiany w kościach i stawach.

Badaniem klinicznym oceniamy; siłę mięśni wg skali spastyczności, zakres ruchu biernego, subiektywnie oceniamy na podstawie obserwacji chód i jego patologiczną kompensację, oraz  obiektywną na podstawie analizy chody przy pomocy aparatów.

Wirtualnie ustalam taktykę operacyjną jedno lub dwuetapową:

• w pierwszym etapie poprawiam bilans mięśniowy,
• w drugim etapie koryguję deformacje kostno-stawowe.

Po rekonstrukcji stabilizuję stopę w opatrunku gipsowym, następnie w żywicowym do obciążania i rehabilitacji. Rehabilitacja jest zwykle wieloetapowa, gdyż w stopach porażennych na efekty fizjologicznej kompensacji czekamy wiele miesięcy a nawet lat. Stopy porażenne  przed i po operacji z reguły wymagają zaopatrzenia ortopedycznego.

Leczenie operacyjne stopy płasko-koślawej.

Operacja stopy zależy od rodzaju deformacji; czynnościowa czy strukturalna.

Gdy w stopie o prawidłowym kształcie i zakresie ruchu przy obciążeniu dochodzi do obniżenia łuku stopy i koślawości tyłostopia powyżej 10 stopni mówimy o stopie płasko-koślawej statycznej (czynnościowej).

Takie stopy najczęściej występują u dzieci, przy wiotkim aparacie torebkowo-więzadłowym, które leczymy z powodzeniem zachowawczo, stosując wkładki z korekcją trójpłaszczyznową, wykonaną na podstawie analizy chodu.

Przy deformacjach strukturalnych (stopa w obciążeniu i odciążeniu jest płasko-koślawa), leczeniem z wyboru jest operacyjna rekonstrukcja stopy.

Leczenie operacyjne stopy zależy od etiologii, miejsca i stopnia deformacji. W trakcie operacji odtwarzam prawidłowy kształt stopy, przez rekonstrukcję aparatu torebkowo-więzadłowego, poprawne ustawienie w stawach, czasami wymaga poprawy bilansu mięśniowego (przeniesienie lub wydłużenie mięśni).

Prawidłowy kształt stopy po leczeniu operacyjnym.
Przy stopie obciążonej łuk stopy prawidłowy, tyłostopie ustawione w pozycji pośredniej.

Operacja biodra

• wrodzone zwichnięcie i podwichnięcie w stawach biodrowych (pełna rekonstrukcja, otwarta repozycja, osteotomia korekcyjna kości udowej, osteotomia miednicy),
• niestabilności porażenne,
• deformacje resztkowe po dysplazji u dzieci starszych,
• deformacje pozapalne, po jałowej martwicy końca bliższego kości udowej,
• po epifizjolizie kości udowej,
• biodro szpotawe, koślawe,
• niestabilność biodra u dzieci z przepukliną oponowo – rdzeniową,
• niestabilność biodra u dzieci z Mózgowym porażeniem dziecięcym.

Operacja kolana

• deformacje szpotawe (choroba Blounta, pourazowe, pozapalne),
• deformacje koślawe (pozapalne, pourazowe, idiopatyczne),
• deformacje wrodzone,
• deformacje po jałowej martwicy,
• deformacje rotacyjne,
• nawykowe zwichnięcie w stawie rzepkowo – udowym (niezborność rzepkowo – udowa wrodzona, pourazowa, pozapalna),
• niestabilności,
• oddzielająca jałowa martwica kostno – chrzęstna,
• usunięcie skostnień z więzadła właściwego rzepki.

Operacja szyi

• mięśniopochodny kręcz szyi

Nowotwory układu kostno – mięśniowego

• torbiele kości,
• wyrośl chrzęstno – kostna,
• dysplazja włóknista,
• kostniak kostnawy.

Kończyna górna

Kompleks barkowy

• niestabilności w stawie ramienno – łopatkowym, (pourazowe, w wadach rozwojowych, pozapalne),
• późne następstwa uszkodzenia splotu ramiennego,
• wysokie ustawienie łopatki,
• wyrośle chrzęstno – kostne w obrębi przynasady bliższej k. ramiennej,
• dysfunkcje pourazowe (stożek rotatorów, niestabilność przednia, tylna, wielopłaszczyznowa),

Kompleks łokciowy

• przykurcz w stawie łokciowym,(pourazowy, pozapalny, porażenny),
• przewlekłe zapalenie nadkłykcia bocznego k. ramiennej,
• neuropatia nerwu łokciowego.

Ręka

• cieśń nadgarstka,
• palec strzelający,
• przykurcze palców porażenne,
• uwolnienie ścięgien w obrębie ręki (tenoliza),
• palec młotkowaty,
• uszkodzenia więzadeł,
• zespół pronatorów.

Warte szczególnej uwagi: